Idealiter blijft een levensmiddel tijdens opslag en bewaren in dezelfde conditie. Maar meestal moet een produkt beschermd worden tegen kwaliteitsverlies door externe factoren.

Allereerst moet de verpakking een fysieke (mechanische) bescherming bieden. Het moet, onderweg van producent naar eindgebruiker, ongedeerd blijven. Beschadigingen door puntige voorwerpen of ruwe behandeling moeten voorkomen worden.

Naast deze ‘mechanische’ bescherming moet ook invloed van andere externe factoren worden beperkt. De zogenaamde barrière-eigenschappen van het materiaal moeten voldoende hoog zijn om vochtopname tegen te gaan en bescherming tegen vreemde geuren te bieden. Zoals alle vetrijke levensmiddelen nemen cacao en chocolade gemakkelijk geuren op, het zogeheten tainting, wat tot onacceptabele smaakafwijkingen kan leiden. Vochtopname zou kunnen leiden tot een vochtgehalte (wateractiviteit) dat microbiologische groei mogelijk maakt. Het kan ook andere problemen veroorzaken, bijvoorbeeld sugarbloom op chocolade.

De gas- en dampdichtheid van het verpakkingsmateriaal zijn dus bijzonder belangrijk. Gasdichtheid is belangrijk voor behoud van aroma en ook voor zuurstofuitsluiting. Met zuurstof kan immers oxidatie optreden. Om oxidatiereacties, die worden versneld door licht, te voorkomen, kunnen chocoladeprodukten het best in het donker worden bewaard. Ook hiervoor is verpakkingsmateriaal heel doeltreffend.